Poeh! We mogen bijna even uitpuffen van weer een hectisch half jaar. Vanaf aankomende maandag tot en met vrijdag 22 augustus genieten we van de bouwvak. Dat hebben de vaklieden en ondersteunende teams van Pronk Bouw, Pronk Restauratie en Pronk Leidekkers wel verdiend. Een sluis, een kerk en een oranjerie hadden we onder handen. Vier vierkanten, een schip en een toren, aan afwisseling geen gebrek binnen ons veelzijdige vakgebied. We laten natuurlijk heel graag alles zien, maar dat is onmogelijk. We pikken er een paar projecten voor u uit. 

Veel leesplezier!

Bij Pronk Bouw zijn we wel wat gewend. Geen vraag is te gek. We zijn tenslotte een allround aannemersbedrijf. Hebben alles al een keer gezien en meegemaakt. Dan vóel je ook wanneer een opdrachtgever er nog niet uit is. Dan wéét je dat er iets aan het aangeleverde ontwerp mankeert. Niet omdat het niet goed bedacht was. Helemaal niks mis mee. Maar 'het-is-het-net-niet' overheerste. Dan moet je een stap durven zetten. Terug welteverstaan. Naar de tekentafel. Iets creëren dat 'het-is-nog-beter-dan-ik-voor-ogen-had' zou worden. De opdracht was verduurzaming van het bestaande huis. Meer openheid op de begane grond. Centraal stond echter de aanbouw van een wintertuin, een oranjerie. 

De meest geschikte ontwerper vonden wij in onze eigen familie: G. Pronk Architect. Volstrekt onafhankelijk, met eigen ideeën en inbreng. Deze wist de wensen en eisen van de opdrachtgever te vertalen naar een organisch geheel. Niet zonder slag of stoot, de heren volbrachten dit voorwerk in soms wat verhitte discussies. Altijd met hetzelfde doel, het best mogelijke ontwerp, binnen budget. Als eenmaal de abstractie van het tekenproces wordt ingevuld met vakwerk blijkt hoe gelaagd en geslaagd dat is.

De nokhoogte van de oranjerie reikt nu tot de nok van het woonhuis. Plaatsing van de stalen spanten vergde opperste concentratie van onze vaklieden. Nu zit nauwkeurigheid in het DNA van Pronk Bouw, het paste perfect! Hout, staal, glas en steen vormden de ingrediënten voor een bijzondere binnen-buitenruimte. 

Een wintertuin werd oranjerie genoemd omdat hier van oudsher de sinaasappelbomen (orange) overwinterden. 

Wilt u meer lezen over deze nieuwbouw, verduurzaming en verbouwing ineen? Lees dan verder. 

De restauratie van een historische uitwatering (anno 1876) bracht onze restauratievaklieden maandenlang naar Texel. Deze bijzondere sluis spuide ooit het overtollige water van drie polders in de zee. Tot zo'n vijftig jaar geleden Rijkswaterstaat de dijken op deltahoogte bracht en verderop een nieuw gemaal en moderne uitwatering liet bouwen. De oude sluis met voor ieder toevoerkanaal één sluisdeur werd buiten gebruik gesteld en het gedeelte aan de Waddenzeekant werd weggehaald. Taak volbracht. Wat overbleef kreeg de status van Rijksmonument.

Nu weten we allemaal: wat wordt gebruikt, slijt. Wat níet wordt gebruikt, vervalt. Zo ook bij deze sluis. De ijzeren balken en ankers waren verroest, het metsel- en voegwerk ernstig beschadigd. Hoofdaannemer en plaatsgenoot K_Dekker zette de sluis droog, Pronk werd verantwoordelijk voor het groot onderhoud en de restauratie. Bij dit soort projecten volgen wij steevast de zogenoemde restauratieladder. Hierin is het uitgangspunt 'zo veel als noodzakelijk en zo weinig als mogelijk' om de cultuurhistorische waarden te bewaken. Opdrachtgever, het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, vond ons plan van aanpak goed.
Volgens de drie ingreepniveaus conserveren, repareren, vernieuwen brachten onze vaklieden de oude sluis weer terug in conditie. Al het metsel- en voegwerk van de bakstenen wanden werd hersteld, evenals het hardsteen in de hoeken. Het smidswerk, de ijzeren balken en ankers, bleek op veel punten bijna doorgeroest, maar kunnen inmiddels de natuurkrachten weer aan. Boven de drie binnendijkse verticale schuiven pronkt een gedenkplaat. Deze symbolische eerste steen werd gelegd door de toenmalige dijkgraaf.

In onze provincie Noord-Holland ligt een lange geschiedenis van landwinning op het water. Molens, sluizen en kanalen herinneren ons aan het menselijk vermogen van toen. In een tijd waarin alleen natuurlijke bronnen en spierkracht de klus konden klaren. Als Pronk Bouw dragen wij ons steentje bij aan het behoud van deze bijzondere en waardevolle historie.

Meer weten over restauratie en restauratieladder? Klik en lees verder. 

In Alkmaar-Noord werkten wij aan zestien kwadrantwoningen, deel uitmakend van wat velen kennen als De Vier Vierkanten, Indianendorp in de volksmond. Deze experimentele buurt, met in totaal 72 woningen, is eind jaren zeventig ontworpen door Abe Bonnema. Hij tekende het winnende ontwerp in houtskeletbouw, afgewerkt met western red cedar. De opvallend schuine daken werden bedekt met leien. De houten huizen in De Horn hebben inmiddels een beschermde status als beeldbepalend stadsgezicht.

Dat betekent zoveel dat de nog redelijk onaangetaste unieke uitstraling bewaard dient te blijven, ondanks particulier eigenaarschap. Een enquête wees uit dat onderhoud en verduurzaming wenselijk was. Bij het vervangen van de asbesthoudende leien kon meteen nageïsoleerd worden. Pronk kreeg van zestien verenigde particuliere eigenaren de opdracht om hun deel van de Vier Vierkanten aan te pakken.

Uiteindelijk hebben we groot onderhoud aan de daken uitgevoerd. Diverse goten werden gerepareerd en toekomstbestendig gemaakt. De dakconstructies isoleerden wij na met cellulose. De leien zijn vervangen door Cedral vezelcement leien. Door deze combinatie blijft de uitstraling van de daken gelijk, maar zijn de houten woningen energiezuiniger en dus nog duurzamer geworden.

Gezien het doolhof van huizen en daken, pleintjes en straatjes vormde het werk een uitdaging. Logistiek soms best puzzelen, om te kijken hoe je het efficient aanpakt. Ook hebben we te maken met bewoners, die ervaren soms overlast. Maar meestal werden de uitvoerende vaklieden regelmatig verwend met lekkere koeken, een soepje of een koel drankje, noem het maar op. Chapeau voor de mensen in de wijk! 

Heeft u een vraag over onderhoud, vernieuwing of verduurzaming? Neem contact met ons op!

Zo vlak voor de zomervakantie - en ruim een jaar nadat de eerste paal de grond inging - geven we graag een stand van zaken. Voorbijgangers zien het kantoor groeien, de vlag van het hoogste punt wappert al sinds het voorjaar in top. De contouren van de leidekkerswerkplaats beloven een fraai geheel. We streven ernaar na de jaarwisseling verhuisd te zijn.